mas, kiedyś naprzód ośmielił się uczynić (bo to jest rzecz główna), a potem niedawno na naleganie szanownego i cnotliwego Torkwata wyznać, żeś prowincyą Macedonię, do której tak liczne” wojsko za-prowadziłeś, bez żadnego żołnierza zostawił? Pomijam stratę większej części twego wojska: można to przypisać twemu nieszczęściu. Ale jaką możesz dać przyczynę rozpuszczenia wojska? jaką moc do tego miałeś, jaką ustawę, jakie postanowienie senatu, jakie prawo, jaki przykład? Nie jestże to szaleństwem nie znać ludzi, nie znać praw, senatu, Rzeczypospolitej? Zbroczyć własne ciało, nie jest jeszcze najgorszą rzeczą: daleko gorsze są rany swemu życiu, honorowi, bezpieczeństwu zadane. Gdybyś niewolników swoich rozpuścił, coby do nikogo nie należało tylko do ciebie, przyjaciele twoi osądziliby że cię związać trzeba. Ażalibyś rozpuścił siłę zbrojną Rzeczypospolitej, straż prowincyi, bez zezwolenia ludu i senatu, gdybyś był zdrowym na umyśle?
XXI. A oto drugi, który strwoniwszy ogromne skarby z majątku dzierżawców dochodów publicznych, z miast i z włości złupione, których część jego bezdenne żądze, część nowe i niesłychane rozpusty, część kupna w tych samych miejscach, gdzie wszystko złupił, część zamiany dla usypania góry na górze w Tuskulum pochłonęły; kiedy już znalazł się w niedostatku, kiedy jego ogromne i nieznośne budowania ustały, siebie samego, swoje pęki rózg, wojsko ludu Rzymskiego, zakazującą przestrogę bogów nieśmiertelnych, odpowiedzi kapłanów, uchwały senatu, postanowienie ludu Rzymskiego, imię i godność państwa królowi Egipskiemu zaprzedał[1], Lubo miał prowincyą w takich obrębach, jakich chciał, jakich sobie życzył, jakie kupił poświęceniem mojej osoby, nie przestał jednak na nich, wojsko z Syryi wyprowadził. Jak mu wolno było prowadzić za granicę swej prowincyi? Przystał do króla Alexandryi, jako najemny towarzysz. Coż nad to haniebniejszego? Wszedł do Egiptu,
- ↑ Ptolemeusz Auletes utrzymany na tronie za sprawą Cezara 59 roku, a potem 57 znowu z niego strącony, nie mogąc otrzymać od senatu pomocy do odzyskania tronu, udał się do Gabiniusza stojącego z wojskiem w Syryi, i dawszy mu 10,000 talentów (80,000,000) złotych), więcej jeszcze przyobiecawszy, skłonił go do wkroczenia do Egpitu. Gabiniusz łatwo pokonał Alexandrynów 55 roku w bitwie pod Pelusium, gdzie zginął Archelaus, mąż Bereniki, córki Aniela, i wprowadził Auleta do Alesandryi. Dio Cassius, XXXIX. Plutarch, Antonius, 3, 6.
