Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 3 Mowy.djvu/180

w Gallii, zkąd przybiegł do Rzymu odpowiadać na nieznane nam oskarżenie, i znalazł w Cyceronie obrońcę. Cicero ad Atticum, IV, 15.
 8. Za Druzem. Kw. Lukrecyusz pozwał Druza za przeniewierzenie się w sprawie kryminalnej, prcevaricatio, to jest za wzięcie pieniędzy od zapozwanej przez jego klienta strony. Bronił Druza Cycero przed pretorem P. Serwiliuszem Vatia, synem Izauryka, i otrzymał jego uwolnienie. Cicero ad Atticum, IV, 15, 16 ; ad Ouintum, II, 16.
 9. Za Watyniuszem. Cycero nie mogąc nic odmówić Pompejuszowi i Cezarowi, bronił na ich prośbę pozwanego o otrzymanie przekupstwem pretury Watyniusza, którego był przed dwoma laty w gwałtownej mowie wyśmiał, zhańbił. z błotem zmieszał. W listach do przyjaciół mówi o tej obronie dawnego nieprzyjaciela jako o rzeczy chlubę mu przynoszącej. Darowanie urazy byłoby bez wątpienia chlubną rzeczą, gdyby nie pochodziło z osobistych pobudek, gdyby Cycero nie skłonił się do tej obrony przez powolność dla Pompejusza i Cezara, których silnego wsparcia potrzebował. W liście do Lentula (Epist. fam. I, 9.) mówi iż dla tego Watyniusza bronił, że zazdrośni mu ludzie w oczach jego Klodiusza cackali, co jest Uchem usprawiedliwieniem. Mowa ta za Watyniuszem znana jeszcze była w piątym wieku po Chr.; bo ją czytał ś. Hieronim, który umarł Zi20 roku, i zalecał jej czytanie Rufinowi: Lege oratiunculam pro Vatinio.
 10. Za M. Emiliuszem Skaurem. Chociaż był pasierbem Sylli, młody Skaurus, syn chwalonego od Cycerona w wielu mowach i dziełach Skaura, nic tylko nie zhańbił się przyjęciem ofiarowanych mu przez ojczyma dóbr proskrypcyą dotkniętych osób, ale nawet nic po nich na licytacyi nie kupił. Zostawszy edylem 58 roku, sprawił ludowi tak wspaniałe i kosztowne igrzyska, że przez ten wydatek znacznie nadwerężył swój majątek, i nawet znaczne długi zaciągnął. Dostawszy po preturze w rządy Sardynią, chciał, jak się zdaje, poratować swój podupadły majątek kosztem tej prowincyi, i wiele zdzierstw w niej popełnił. Zapozwali go o to P. Waleriusz Tryariusz, L. Mariusz, M. i Kw. Pakuwiusze, bronił Cycero przed pretorem Katonem, przy końcu września tego roku, wraz z pięcią innymi mówcami. Skaurus został uwolniony. Cicero ad Atticum, IV, 16.
 Z tej mowy Cycerona zachował nam Askoniusz Pedianus wiele ułamków, inne odkrył Angelo Mai w Mediolanie roku 1814, Peyrou w Turynie roku 1824. Te ułamki powiązał z sobą własnemi dopełnieniami Beier, dołączył do nich komentarz Askoniusza, i wydał wraz z innemi ulamkowemi mowami w dziele: M. Tullii Ciceronis Orationes pro Tullio, in Clodium, pro Scauro, pro Flacco, fragmenta inedita. Lipsiae, 1825.
 11. Wybory konsulów na rok następny dały powód do kilku procesów o przekupienie wyborców. Ubiegali się wtenczas o konsulat K. Memmiusz Gemellus, Kn. Domicyusz Kalwinus, M. Waleriusz Messala i M. Emiliusz Skaurus. Wszyscy zostali zapozwaui o szalunek pieniędzy ludowi, a z nich bronił Cycero