ojczyznę z niebezpieczeństwem własnego życia, śmiałoby to mógł powiedzieć), którego na szkaradnem cudzołóztwie popełnionem na wezgłowiach bogów nieśmiertelnych dostojne niewiasty pochwyciły; zabiłem tego, który tylokrotnem zdaniem senatu powinien był za znieważone najświętsze religii tajemnice śmiercią przypłacić; tego, którego L. Lukullus[1] na bezecnem kazirodztwie z rodzoną siostrą przydybał, jak to sam pod przysięgą w sprawie jego zeznał; tego, który uzbroiwszy niewolników wypędził z Rzymu konsularnego człowieka, którego senat, lud i wszystkie narody ojcem ojczyzny, zbawcą spółobywatelów ogłosiły; tego, który rozdawał, odbierał królestwa, światem z kim chciał dzielił się; który ociekły krwią rozlaną na rynku, męża rzadkiej cnoty i sławy z orężem w ręku ścigał i do domu zapędził; tego, któremu w szalonych czynach i rozwiązłych chuciach wszystko się godziło; tego, który świątynię Nimf spalił, żeby zgładzić publiczną pamiątkę swych zbrodni zapisaną w xięgach cenzorów; tego nakoniec, dla którego ani praw, ani granic między dobrami nie było; który pomijając zbyt długą drogę pieniackich wykrętów, niesprawiedliwych pozwów, krzywoprzysięstw, z orężem w ręku, z wojskiem, z rozwiniętemi chorągwiami cudze dziedzictwa najeżdżał; który nie przestając na wyzuciu z dóbr Etrusków (tych bowiem całkiem sobie lekce ważył), Kw. Wariusza, cnotliwego i najlepszego obywatela, obecnego tu sędziego naszego, zbrojnie najechał i z własnej majętności wyrugować chciał; który z mierniczym i architektami po cudzych polach i ogrodach przejeżdżał się; który miał nadzieję granice swych włości od Janikulu aż do Alpów rozciągnąć; który nie mogąc uprosić u dzielnego rycerza Rzymskiego, T. Pakuwiusza, aby mu wyspę na jeziorze Prelium[2] przedał, natychmiast wapno, kit, materyały, broń na tę wyspę czółnami zawieźć kazał, i w oczach pana, przypatrującego się z drugiego brzegu, na cudzym gruncie budować śmiał; który Furfa-
- ↑ L. Lukullus, zwycięzca Mitrydatesa, miał za sobą rodzoną siostrę Klodiusza, z którą on kazirodztwo płodził, jak to Lukullus w sprawie jego o znieważenie obrządków Dobrej Bogini roku 61 zeznał. Plutarch, Cicero, 37.
- ↑ Prelium, Prille, jezioro przy ujściu rzeki tegoż imienia w Etruryi. Livius, III, 5. Dziś lago di Castiglione.
złożył. Zabójcą Meliusza był Ahala, Tyb. Gracha Scypio Nazyka, Obacz o tym ostatnim notę 66 do mowy za Plancyuszem.
