XI. Ale to dawne dzieje: oto coś nowszego. «Cezar z mojej rady zabity.» Boję się, senatorowie, aby się nie zdawało, co najsromotniejsza, żem sobie namówił oskarżyciela, coby mi dawał nie tylko należne mi pochwały, ale nawet obsypywał cudzemi. Bo kto kiedy słyszał powtarzane moje imię między imionami sprawców tego chwalebnego czynu? Czyje z nich zatajono? co mówię zatajono? czyjego natychmiast nie ogłoszono? Prędzejbym powiedział, że niektórzy chełpili się z należenia do tego związku, chociaż o nim nie wiedzieli, niż żeby kto z należących chciał się utaić. Czy podobna aby wśród tylu osób, jednych nieznanych, drugich bardzo młodych i nikogo nie ukrywających, moje imię utaić się mogło? Jeżeli ludzie, którzy pierwsi powzięli ten zamiar, potrzebowali doradcy do uwolnienia ojczyzny, mojaż rzecz była pobudzać Brutusów, którzy codzień mieli przed oczyma obraz L. Brutusa, a jeden nawet Ahali[1]? Takich przodków potomkowie mieliżby zasięgać rady od obcych raczej niż od swoich, szukać jej po za domem niż w domu? Co!
K. Kassiusz[2], urodzony z tej krwi, która nie tylko panowania, ale nawet niczyjej przemocy ścierpieć nie mogła, potrzebował mojej namowy, Kassiusz, który sam bez pomocy tych sławnych mężów sprawiłby to w Cylicyi przy ujściu Cydnu, gdyby Cezar na brzegu gdzie zamyślał, a nie na przeciwnym wylądował[3]? Kn. Domicyusza[4], ani śmierć dostojnego ojca i wuja, ani wyzucie z go-
- ↑ M. i D. Brutus byli potomkami L. Brutusa, który wypędził z Rzymu Tarkwiniuszów. Plutarch, Brutus, 1, czemu zaprzecza Dio Cassius, XLIV. Matka M. Brutusa, Serwilia, siostra przyrodna Katona, pochodziła od Serwiliusza Ahali, który zabił Spuriusza Meliusza posądzonego o dopinanie władzy królewskiej. Plutarch, Brutus, 2.
- ↑ K. Kassiusz Longinus miał pochodzić od Spuriusza Kassiusza, konsula po raz trzeci 483 roku przed Chr., który za dopinanie samowładztwa podług jednych przez ojca, podług drugich wyrokiem ludu na śmierć skazany został. Livius, II, 41.
- ↑ O tej zasadzce Kassiusza na Cezara głucho w dziejach. Był wprawdzie Cezar w Cylicyi, ciągnąc z Egiptu na Farnacesa. Hirtius, de bello Alexandrino, 66; ale ten historyk nic nie wie o zasadzce Kassiusza nad brzegiem Cydnu. Wspominają wprawdzie coś podobnego Swetoniusz, Appian, Dio, ale nie o Kaju, tylko o Lucyuszu Kassiuszu, który w tych stronach flotą Pompejusza dowodził. Miałżeby Cycero wziąć jednego za drugiego? Wszak sam mówi, że po bitwie Farsalskiej Kassiusz poddał się zaraz Cezarowi. Epist. fam. XV, 15.
- ↑ Kn. Domicyusz, syn L. Domicyusza Ahenobarba, który poległ na stronie
