Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 3 Mowy.djvu/516

WSTĘP DO DZIESIĄTEJ FILIPPIKI.

 M. Brutus, jeden z głównych spiskowych na życie Cezara, mianowany przez niego pretorem, uchylił się po dokonanym czynie do Aten przed oburzeniem weteranów i pospólstwa. Plutarch, Caesar, 68. Velleius Paterculus, II, 56. Końcem opanowania Macedonii, danej mu w rządy przez Cezara, potwierdzone przez senat 20 grudnia 44 roku, zgromadził rozproszone szczątki wojska Pompejusza w tej prowincyi, tudzież w Grecyi, i objął ich rząd po Hortensiuszu, synu mówcy, który mu go dobrowolnie ustąpił. Trzy legie Watyniusza dowodzącego w Illiryi, opuściwszy swego wodza, przeszły na jego stronę. K. Antoniusz, któremu brat Marek zdał rządy Macedonii, otrzymawszy od ludu dogodniejszą dla siebie Gallią Cisalpińską, wylądował w Illiryi, dążąc do objęcia rządów Macedonii, ale opuszczony od wojska nie mógł się utrzymać w Apollonii. Ścigany od Brutusa mającego przy sobie młodego Cycerona, syna Marka, który mu przywiódł legią odmówioną od L. Pizona, legata K. Antoniusza, poddać się musiał. List M. Brutusa do Cycerona, 4. Plutarch, Brutus, 29, 30. Dio Cassius, XLVII.
 «Nasz przyjaciel, M. Brutus, pisze Cycero w lutym do Kassiusza, pozyskał znakomitą sławę; tak bowiem wielkie i niespodziewane rzeczy zdziałał, że jeżeli te są miłe przyjaciołom wolności, szybkość wykonania większego im jeszcze blasku dodaje.» Epist. fam. XII, 5.
 Zdał o tem wszystkiem M. Brutus sprawę konsulowi Pansie, który odczytawszy list jego w senacie, pochwalił jego działania, i wniósł utrzymanie go przy nadanej mu przez senat Macedonii. Mówiący po nim Kalenus powstał na obu Brutusów, i zażądał nawet żeby dano następcę M. Brutusowi. Cycero pochwaliwszy zdanie konsula i zgromiwszy Kalena, wniósł złożenie podziękowania M. Brutusowi i Hortensiuszowi, tudzież utrzymanie Brutusa na wielkorządztwie Macedonii. Po długich sporach senat przychylił się do jego zdania. Filippika XI, 11. Velleius Paterculus, II, 62. Dio Cassius, XLVII.