stąpią, senat i lud Rzymski nie zapomni ich usługi. Konsulowie K. Pansa i A. Hircyusz, jeden z nich lub oba, jak się im zdawać będzie, zdadzą jak najprędzej, po przywróceniu do dawnego stanu Rzeczypospolitej, sprawę senatowi o konsularnych i pretorskich prowincyach. Tymczasem pozostaną te prowincye pod rządem tych urzędników, którzy niemi teraz rządzą, aż dopóki następca każdemu przez postanowienie senatu wyznaczony nie będzie.»
XIII. Tą uchwałą powiększycie zapał ochoczego przez się Kassiusza, i uzbrojonemu nowej broni dodacie; chęci bowiem jego i siły nie mogą wam być tajne. Dowody chęci jego widzicie: siły, o których słyszeliście, są pod dowództwem dzielnego i odważnego człowieka, który za życia nawet Treboniusza nie byłby dozwolił Dolabelli wedrzeć się ze swymi łotrami do Syryi. Allienus, mój ścisły przyjaciel, który wyjechał ztąd po zabiciu Treboniusza, nie zechce nawet nazywać się legatem Dolabelli. Ma także Kw. Cecyliusz Bassus[1], prywatny obywatel, ale mężny i znakomity, mocne i zwycięzkie zastępy. Jest oprócz tego królów Dejotarów, ojca i syna, znaczne i po naszemu wyćwiczone wojsko. Największa nadzieja w synu, człowieku wielkich zdolności i niezrównanego męztwa. Coż mam powiedzieć o ojcu? którego przychylność do ludu Rzymskiego z życiem się poczęła, który w różnych wojnach nie tylko był sprzymierzeńcem naszych wodzów, ale i sam wojskiem swojem dowodził. Ileż to razy nie chwalili go przed senatem i Sylla, i Murena, i Serwiliusz, i Lukullus[2], w jak poważnych i chlubnych wyrazach? Mamże wspomnieć o Kn. Pompejuszu, który oświadczył, że na całym świecie jednego tylko Dejotara znalazł szczerego, wiernego, całą duszą ludowi Rzymskiemu oddanego przyjaciela? Mieliśmy dowództwo, ja i M. Bibulus[3], w prowincyach blizkich i pogranicznych jego królestwa:
- ↑ Stronnik Pompejusza, o którym Cycero mówi z udaną pogardą w mowie za królem Dejotarem, 8, 9. Wzbraniał się oddać swą legią Kassiuszowi, i zamyślał bronić się przeciw niemu w Apamei, ale go ta legia opuściła i do Kassiusza przeszła. Epist. fam. XII, 11, 12.
- ↑ Sylla, Murena i Lukullus mieli pomoc od króla Dejotara w pierwszej, drugiej i trzeciej wojnie z Mitrydatesem, Serwiliusz w wojnie z morskimi rozbójnikami.
- ↑ Konsul wraz z Cezarem 59 roku, wielkorządca Syryi 51 roku, kiedy Cycero rządził Cylicyą.
