Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 4 Listy.djvu/29

Ta strona została przepisana.

bitwy pod tem miastem, przyczynił się do otrzymania nad Antoniuszem zwycięztwa[1]. A Velleius Paterculus II, 62, i Dio Cassius, XLVI, 40, chcąc przypisać Oktawianowi sławę wygranej bitwy, upewniają, że D. Brutus z wałów jej się przypatrywał. Komuż tu mamy wierzyć? czy Cyceronowi, jeżeli nienaocznemu świadkowi, to pewnie dobrze o tej bitwie uwiadomionemu, czy tym pochlebcom cesarzów, którzy z pamiętników Oktawiana pisali? List dwudziesty pierwszy Cycerona do Brutusa, w którym powiada, że skoro się dowiedział o żądzy Oktawiana otrzymania konsulatu, nie przestawał upominać go listownie, czynić o to wyrzutów jego w Rzymie przyjaciołom, że nie wahał się odkryć w senacie źródła tych rad występnych, maż być poczytany za podrobiony, dla tego, że Plutarch i Appian, którzy także z pamiętników Oktawiana czerpali, powiadają, że Cycero otrzymawszy od niego przyrzeczenie, że drugim konsulem zostanie, i że Oktawian radami jego w sprawowaniu konsulatu powodować się będzie, popierał jego żądanie? Ależ sam Dio Kassiusz, którego o stronność dla Cycerona pewnie posądzić nie można, powiada, że kiedy Oktawian przysłał do senatu czterystu weteranów pod wodzą setnika Korneliusza z żądaniem konsulatu, i gdy ten widząc ociągających się senatorów, rzekł brzękając szablą: «Jeżeli mu konsulatu nie dacie, da mu go ta szabla,» Cycero ironicznie

  1. O wycieczce D. Brutusa z Modeny wspomina Cycem w liście do M. Brutusa, 16, tudzież w liście do D. Brutusa. Epist. ad fam. XI, 14. Więc i list do D. Brutusa jest sfałszowany? bo to samo przyświadcza. Tego jeszcze nikt nie powiedział.