Vos, qui accolitis Histrum fluvium, atque Algidam.
i tamże:
Quam nunquam vobis Graii, atque Barbari.
Ale u Enniusza raz tylko to się zdarzyło:
Scipio invicte.....
I ja także powiedziałem[1]:
Hoc motu radiantis Etesiae in vada ponti.
Nasi ziomkowie nie przebaczyliby mi tego błędu, gdyby się często powtarzał, chociaż Grecy chwalić go zwykli. Ale dla czego mówię tylko o samogłoskach: często także dla krótkości wyrzucali spółgłoski, jak kiedy mówili: multi’ modis, vasi’ argenteis, palmi’ et crinibus, tecti’ fractis. Ale czy mogli wolność dalej posunąć, jak kiedy nawet imiona ludzkie skracali, żeby je łatwiej wymówić? Jak z duellum zrobili bellum, z duis, bis, tak Duellius, zwycięzca na morzu Kartagów, nazwany został Bellius, chociaż jego przodkowie zawżdy się Duellii nazywali. Często nawet skracano imiona nie z potrzeby, ale dla przyjemniejszego wymawiania. Dla czego z imienia Axilla, jednego z twych przodków, utworzono Ala[2], jeżeli nie dla uniknienia twardo brzmiącej litery? Kiedy się język ogładził, ta litera zniknęła także przez wyrzutnią z wyrazów maxillae, taxilli, vexillum, paxillus[3]. Chętnie także łączono przez ściągnienie w jeden dwa wyrazy, jak sodes zamiast si andes,
- ↑ W Fenomenach Aratusa, poemacie przełożonym w młodych latach przez Cycerona. Tłumaczenie Cycerona wydał Jan Kochanowski: M. T. Ciceronis Aratus ad Graecum exemplar expensus et locis mancis restitutus. Cracoviae, 1579, i na język Polski przełożył. To tłumaczenie wyszło osobno raz jeden in 4o, a wydanie onego jest tak rzadkie, że dotąd znane są tylko trzy exemplarze, jeden w Krakowskiej, drugi w Lwowskiej, trzeci w Gdańskiej bibliotece. Weszło potem do wszystkich wydań dzieł Jana Kochanowskiego. Dwie tablice znaków niebieskich, należące zapewne do tego rzadkiego wydania posiada kanonik Polkowski.
- ↑ Czyli raczej Ahala, jak go wszyscy historycy nazywają. K. Serwiliusz Ahala zabił z rozkazu dyktatora Cyncynnata roku Rzymu 315 Spuriusza Meliusza jakoby dopinającego władzy królewskiej. Livius, IV, 14. Od tego Ahali pochodził Crutus po matce.
- ↑ Te wyrazy zamieniły się na malae, policzki, tali, kości do grania, velum, żagiel, palus, pal.
