Wybrałem więc przedewszystkiem przekłady Korzeniowskiego, Koźmiana i Paszkowskiego jako uznane przez krytykę za najlepsze i zbliżone najbardziej do oryginału. Utwory zaś pozostałe powierzyłem młodszym, ale wypróbowanym siłom: J. Kasprowicza, A. Langego, E. Porębowicza i St. Rossowskiego, których przekłady Szekspira tu po raz pierwszy ogłaszamy.
W układzie sztuk przeprowadziłem podział na dramaty psychologiczne, (t.z. tragedye) historyczne: (rzymskie i angielskie), fantastyczne i na komedye. Następstwo bowiem czasowe nie da się jeszcze z całą ścisłością wykonać. Rozpocząłem arcydziełami Szekspira, wielkiemi tragedyam i: „Romeo i Julia“ — „Hamlet“ — „Otello“ — „Król Lir“ i „ Makbet“, wypełniającemi tom pierwszy. Najwcześniejszy utwór dramatyczny „Tytusa Andronika“, którego autentyczność ulega pewnej wątpliwości, daję w streszczeniu i najcelniejszych wyjątkach, w przekładzie Koźmiana, całość bowiem nie wytrzymuje najlżejszej krytyki nawet bezwzględnych wielbicieli poety. Tak samo postąpiłem z „Tymonem z Aten“, tragedyą z lat ostatnich, będącą w części tylko pióra Szekspira.
W objaśnieniach tego tomu, jak i następnych, podaje na podstawie badań naukowych czas napisania każdego utworu i przytaczam źródła, z których autor czerpał. Zatrzymując zaś najniezbędniejsze tylko z uwag dawniejszych tłumaczów, poprawiam je i zmieniam stosownie do wymogów krytyki.
W tomie drugim mieszczą się tragedye rzymskie: „Koryolan“ i „Juliusz Cezar“, w przekładzie Paszkowskiego, tudzież „Antoniusz i Kleopatra“
Strona:Dzieła Wiliama Szekspira T. I.djvu/14
Ta strona została przepisana.
IV
OD WYDAWCY.