Lucyusz. Panie, co każesz?
Brutus. Miałżeś zły jaki sen, żeś tak wykrzyknął?
Lucyusz. Nic o tem nie wiem, Panie, czy krzyknąłem.
Brutus. Krzyknąłeś, mówię. Nie widziałżeś czego?
Lucyusz. Niczego, Panie, nie widziałem.
Brutus. Idź spać, Lucyuszu. Klaudyuszu, Warronie,
Wstawajcie!
Warro. Jestem, Panie.
Klaudyusz. Jestem, Panie.
Brutus. Dlaczegożeście tak krzyknęli przez sen?
Warro i Klaudyusz. Czyśmy krzyknęli, Panie?
Brutus. Nie inaczej.
Nie widzieliścież nic?
Warro. Jam nic nie widział.
Klaudyusz. Ani ja.
Brutus. Idźcie odemnie pozdrowić
Brata Kasyusza; powiedźcie mu, żeby
Wcześnie się z swymi pułkami wyprawił,
A my ruszymy za nim.
Warro i Klaudyusz. Spieszym, Panie.
Oktawiusz. Tak więc nadzieje moje, Antoniuszu,
Nie okazują się płonne. Mówiłeś,
Ze nieprzyjaciel nie zechce zejść ku nam,
Tylko się trzymać będzie wzgórz i wyżyn.
