Strona:Dzieła Wiliama Szekspira T. II.djvu/65

 Jeżeli teraz zyskawszy znaczenie,
 Miejsce u steru państwa, pozostanie
 Nieprzyjacielem ludu, czyliż wasze
 Wota nie będą przeciwko wam samym
 Wołać o pomstę? Trzeba mu wam było
 Powiedzieć, że jak z jednej strony jego
 Chwalebne czyny torują mu drogę
 Do tego, o co się stara, tak z drugiej
 Uprzejmy jego i wdzięczny charakter
 Niepłonną czyni wam wróżbę, że będzie
 Pamiętał o was, w dank za wasze głosy
 I że zamieni niechęć ku wam w miłość,
 Zostając stale przychylnym wam panem.
Sycyniusz. Gdybyście byli rzecz tak wyłuszczyli,
 Jak wam instrukcyą dano, bylibyście
 Byli trafili w jego słabą stronę
 I chęci jego zbadali. A przytem
 Alboby musiał był wam uroczyste
 Dać przyrzeczenie, którebyście w każdym
 Razie potrzeby mogli mu przypomnieć;
 Alboby jego gwałtowna natura,
 W niczem hamulca klauzul niecierpiąca,
 Została przez to podrażnioną. Wtedy
 Wzburzywszy mu żółć, bylibyście byli
 Mogli korzystać z jego uniesienia
 I z kwitkiem panka odprawić.
Brutus. Skoroście
 Zauważyli, że on was traktował
 Z jawną pogardą, wtenczas, kiedy jako
 Suplikant waszych potrzebował względów:
 Pomyślcie jeno, jakiejto pogardy
 Przyjdzie wam wtedy doświadczyć od niego,
 Kiedy was będzie mógł zgnieść? Cóż u licha,
 Nie macież serca w ciele, klepek w głowie,
 A język na to tylko, żeby wrzeszczeć
 Przeciw powadze rozumu?
Sycyniusz. Czyżeście
 Żadnego dotąd jeszcze kandydata
 Nie odpalili? Skądże wam dziś znowu
 Przyszedł szał czynić fawor człowiekowi,