Strona:Dzieła Wiliama Szekspira T. III.djvu/328

320

KRÓL HENRYK IV. CZĘŚĆ DRUGA.

 Butwiak. Wielmożni panowie! chciejcie mię uwolnić! a któż się zajmie gospodarką i ubóstwem mojej biednej matki, jeśli mię naznaczycie. Tylu jest lepszych odemnie i zdatniejszych do marszu.
 Falstaf. Cicho moje dzięcię, idź teraz z Bogiem! Sam sobie winieneś: pocóżeś zbutwiał.
 Butwiak. Ja? Co? gdzie? kiedy? — Niech mi kto dowiedzie!
 Płytek. Sza! mospanie i stań na boku! wiedz z kim mówisz. Co się tycze innych, sir Dżonie, następuje z kolei Szymon Cień. Gdzież jest Cień?
 Cień. Słucham.
 Falstaf. Czyim jesteś synem mości panie Cień?
 Cień. Jestem synem mojej matki, panie!
 Falstaf. Twojej matki. To dosyć podobne do prawdy. I jesteś marą czyli cieniem twojego ojca, jak w rzeczy samej: syn matki często bywa tylko cieniem ojca, nie mając nie a nic z jego istoty.
 Płytek. Podoba się wam sir Dżonie?
 Falstaf. I cień przyda się w lecie: proszę go naznaczyć. Prócz tego, w naszej wojskowej kontroli, mamy nie jednego z panów Cieni.
 Płytek. Tomasz Brodawka?
 Falstaf. Gdzież on jest?
 Brodawka. Tu jestem.
 Falstaf. Twoje nazwisko: Brodawka?
 Brodawka. Tak, panie.
 Falstaf. Jesteś w rzeczy samej porządnie garbaty.
 Płytek. Mamli go naznaczyć?
 Falstaf. A to na co? alboż on nie nosi na plecach całego wojskowego rynsztunku? Jest to już stary żołnierz.
 Płytek. Cha! cha! cha! otóż to jest mieć do czynienia z wami rycerzu! cha! cha! cha! W rzeczy samej, dziękuję wam najserdeczniej. Franciszek Słabiak!
 Słabiak. Jestem.
 Falstaf. Twoje rzemiosło Franciszku?
 Słabiak. Jestem żeńskim krawcem.
 Płytek. Czy każesz go pan naznaczyć.