Strona:Dzieła Wiliama Szekspira T. III.djvu/498

Ta strona została przepisana.

Z tej wątpliwej wiadomości o śmierci Jana skorzystał Szekspir. — Jeśli Jan posiadał jakie przymioty, historya je zamilcza, a zapisuje tylko jego zbrodnie. Wyniosły i okrutny w szczęściu, upadał w niemoc i i zwątpienie za lada przeciwnością. Podejrzliwością zniechęcał każdego, co chciał stanąć po jego stronie, a kto raz mu się naraził, nie śmiał już nigdy zbliżyć się z obawy jego niczem nieprzejednanej mściwości. Rzadko który monarcha tak był niedostępnym i głuchym na głos miłosierdzia.
Nie dziw, że takiego okrutnika odstępowali wszyscy i że tak stalo się łatwem Francyi opanować kraj, tyle dbały o swoją niepodległość.

Akt I., scena I., str. 6.

Szatylion.   I grom dział moich da się wam usłyszeć.

Tenże sam anachronizm znajduje się w Hamlecie i w Makbecie. Proch został wynalezionym dopiero w sto lat po królu Janie a dział po raz pierwszy użyto w bitwie pod Crecy r. 1346.

Akt I., scena I., str. 8.

Bękart.   Bo ma pół-lica, równie jak mój ojciec,
I z tem pół-licem chce mieć całą ziemię.
Półliczny groszak miałby pięćset funtów.

Na najdawniejszych monetach angielskich wystawiano zawsze wizerunek króla en face. Dopiero Henryk VII. kazał bić drobne pieniążki z swym wizerunkiem w profilu, czyli z pół twarzą. Stąd zapewne poszedł przekąs co do pół-twarzy.

Akt I., scena I., str. 9.

Eleonora.   Czy być przyznanym synem Lwiego Serca,
Panem siebie samego, lecz bez ziemi.

Po angielsku jest Lord of thy presence. Bękart, jako syn Lwiego Serca, choć żadnej ziemi nieposiadał, otrzymywał z samego siebie, z krwi, która, w jego żyłach płynęła, godność lordowską i pierwszeństwo nad nietytułowanymi.