Ludwik czyni tu księcia austryackiego sprawcą śmierci Lwiego-Serca. Tymczasem Leopold, który powracającego z Palestyny Ryszarda kazał uwięzić, umarł na lat pięć przed Ryszardem. Ten ostatni, padł ugodzony strzałą przy oblężeniu zamku wicehrabiego Limoges, jednego z swych lenników, 6. kwietnia 1199. W trzecim akcie Konstancya odzywa się: O Lymoges, o Austrya! jak gdyby to był jeden i ten sam człowiek. Podobne pomięszanie dat i osób spotykamy częściej u Szekspira.
Konstancja. Ty, Austryaku! ty przydajesz hańby
Tym krwawym łupom.
O Lymoges! O Austria! Słowa te oryginału, z których pierwsze byłoby w przekładzie nie zupełnie zrozumiałem, dają się wyjaśnić następującym sposobem. Szekspir dramat swój o królu Janie osnuł co do treści historycznej na sztuce, która wyszła około 1591 pod tytułem: The troublesome Reign of King John. Z niej też przejął kilka rażących pomyłek i między niemi i tę, że książę austryacki zabił Ryszarda Lwie-Serce. Wprowadza więc Fokonbrydża, aby tenże mszcząc się śmierci ojca odebrał życie księciu austryackiemu. Że zaś Holinshed czyni Fokonbrydża zabójcą wice-hrabiego de Lymoges, którego zamek oblegał Ryszard, gdzie go niespodziana śmierć spotkała, stąd więc poszło pomięszanie faktów i nazwisk, stąd też daje Szekspir księciu austryackiemu miano Lymoges.
Pandulf. Tak więc w moc władzy, prawem mi nadanej
Jesteś przeklętym i wyklętym.
Interdykt, o którym tu mowa, rzucony przez Innocentego III. na Jana za to, iż nie chciał przypuścić Stefana Langton na arcybiskupstwo Kantorberyjskie, miał miejsce dopiero w 5 lat po tych wypadkach.
Szekspir zgadza się tu z Holinshedem, tylko dla podniesienia wrażeń, daje Arturowi lat 12. Wia-
