Ta strona została przepisana.
231
AKT PIERWSZY.
BENWOLIO.
Ogniem się ogień roznieca nowy,
Jedna choroba drugą wypędza;
Wstecznym odkrętem zlecz zakręt głowy:
Jedna się drugą potłumia nędza:
Zaraź twe oczy w nowej truciźnie,
Jad się obfity dawnéj wyśliźnie.
ROMEO.
Babki listeczek na to wyborny.[1]
BENWOLIO.
Na co?
ROMEO.
Na twoje kości złamane.
BENWOLIO.
Jakto, Romeo, czyżeś oszalał?
ROMEO.
Więcej jak warjat jestem związany:
W turmie zamknięty, głodem morzony,
Bity, męczony i — dobry wieczór.
SŁUGA.
Dobry wieczór. — Proszę pana czy pan umie czytać?
ROMEO.
Tak; jedno szczęście w mojej niedoli.
SŁUGA.
Może pan na pamięć bez xiążek nauczył się czytać: ale, poszę pana, czy wszystko przeczytasz co obaczysz?
- ↑ Tackius powiada, ze ropucha przed zaczęciem walki z pająkiem wzmacnia się tą rośliną: także w przypadku jakiego zranienia leczy się tem samem zielem. Liście téj planty krew tamują i dawniej do świeżych ran były używane.
Steevens.
