Ta strona została przepisana.
263
AKT DRUGI.
Schrzypła niewola głośno nie woła;
Głosby inaczej rozdarł jaskinie
Echo zbudziwszy, które w nich drzymie;
Schrzypłoby echo więcéj odemnie,
Przez powtarzane Romea imie.
ROMEO.
Moje kochanka imię wymawia:
Jak słodkie brzmienie i srébrne sprawia
Głos kochających, kiedy noc głucha,
Muzyka rajska dla czułych ucha.
JULIA.
Romeo!
ROMEO.
Luba!
JULIA.
W jakiéj godzinie
Posłać do ciebie?
ROMEO.
Tak, o dziewiątéj.
JULIA.
Pewno nie chybię; do téj godziny
Lat ze dwadzieścia. już zapomniałam
Z jakiéj wróciłam ciebie przyczyny.
ROMEO.
Az nie przypomnisz pozwól niech stoję.
JULIA.
Abyś stał zawsze, zawsze zapomnę,
Pomnąc jak lubię przytomność twoję.
ROMEO.
Byś zapomniała zawsze stać będę,
Zapominając o reszcie świata.
