Ta strona została przepisana.
46
HAMLET.
Co pisze młodość i doświadczenie;
Tylko obejmą rozkazy twoje
Mego rozumu księgi i zwoje,
Bez błahych rzeczy: tak, na mą duszę.
Zgubna niewiasto!
O, śmieszku, zbrodniu, podły, przeklęty!
Gdzie mój pulares? — Wpisać tu muszę,
Że już na świecie zwyczaj przyjęty,
Śmiać się i śmiać się i czynić zbrodnie:
W Danii wreście, tak niezawodnie: (pisze)
Jesteś tu stryju. Teraz me hasło:
Żegnam cię, żegnam! pamiętaj o mnie.
Przysiągłem.
HORACIO, za sceną.
Xiąze mój, xiąze!
MARCELLUS, za sceną.
Xiąże Hamlecie!
HORACIO, za sceną.
Strzeżcie go nieba!
HAMLET.
Niech się to stanie!
MARCELLUS.
Héj, héj! Xiąze!
HAMLET.
Tu, tu, tu, chłopcze! choć ptaszku, chodź!
(Wchodzą: HORACIO i MARCELLUS).
MARCELLUS.
Jakże, mój Xiąże?
HORACIO.
Jakież nowiny?
