Król Jan. Powiedz, Chatillon, czego żąda Francya?
Chatillon. Po pozdrowieniach, tak przez moje usta
Król Francyi mówi do pożyczanego,
Pożyczanego majestatu Anglii.
Eleonora. Pożyczanego majestatu Anglii!
Dziwny początek.
Król Jan. Cicho, dobra matko.
Słuchaj poselstwa.
Chatillon. Filip, król francuski,
W imię prawego dziedzica Artura
Plantageneta, a syna Godfryda,
Twojego brata, domaga się zwrotu
Tej pięknej wyspy i ziem jej uległych,
Irlandyi, Anjou, Touraine, Maine, Poitiers;
Wzywa cię razem, abyś miecz odpasał,
Którym tytułów bronisz przywłaszczonych,
Oddał go w ręce twojego synowca,
Prawego króla, młodego Artura.
Król Jan. A co, jeżeli odrzucę wezwanie?
Chatillon. Surowy przymus strasznej, krwawej wojny
Do szanowania praw dziś przywłaszczonych.
Król Jan. Wojna za wojnę, krew za krew, i przymus
Za przymus: oto moja jest odpowiedź.
