mogło was skłonić, abyście się mieli na ostrożności, nie wątpię, że na przeszłość spojrzycie z żalem, a na przyszłość z mocnem postanowieniem lepszego użycia czasu“. Szczególniej zaklina pełnego zdolności i nauki Marlow’a, aby swych darów nie marnował „na obdarzanie mową lalek, które z ust naszych słów pożyczają, kuglarzy, co się w nasze barwy stroją. Tak jak ja — dodaje — któremu oni winni są wszystko(?), jestem przez nich opuszczony, tak samo stanie się z wami, gdy się w mem położeniu znajdziecie. O! nie wierzcie im, pomiędzy nimi jest oto, podnosząca się Wrona, która serce tygrysie okrywszy skórą aktora, sądzi się zdolną biały wiersz wysztafirować tak dobrze jak każdy z was, i jako najwyborniejszy Jan Wszystkorobski (Joannes Factotum), wedle swojego pojęcia ma się za jedynego człowieka, co w kraju całą sceną trzęsie“[1].
Że się to stosuje do Szekspira, nie ulega najmniejszej wątpliwości, bo wyrazy: „serce tygrysie okrywszy skórą aktora“ są przegrywką do użytych przez poetę w Henryku VI (Część III, Akt I, Scena 4).
„Serce tygrysie skórą okryte niewieścią“.
Trzęsie sceną (Shake-scene), zawiera pierwsze zgłoski nazwiska Shake speare.
Być może, iż poeta ośmielił się poprawić lub przerobić, jak niektórzy sądzą, który z dramatów Green’a, wreszcie wziętość nowego pisarza, zaćmiewająca poprzednika, dostatecznie gniew tłómaczy. Teatr nie grywał Greene’a, bo wolał Szekspira. Zdaje się, że naówczas już przedstawiano przerobienia jego dramatów dawniej znanych na scenie: Tytus Andronikus, Perykles, Romeo i Julia, Sekutnica i t. p.
Gniew ten starego Green’a rzuca wielkie światło na nadzwyczaj szybko zdobytą sławę i wziętość poety, który potrafił zaćmić uczeńszych i starszych swych współzawodników w bardzo krótkim przeciągu czasu i trząsł sceną, jak się Greene wyraża, zyskał wprawdzie oklaski i wielbicieli, ale cała stara klika zajadle rzuciła się na zuchwałego samouka niepatento-
- ↑ »Being an absolute Johannes Factotum, is in his own conceit the only Shake — scene in a country.«
