Strona:Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare T. 12.djvu/326

XLII

rzeczy najdroższych, do serca przylegających, dawać na łup ludziom złośliwym i zimnym, kryją się oni z niemi i osłaniają je z pobożnym wstydem. Tak samo i wypadków współczesnych Szekspir nie dotyka prawie, a przynajmniej unika alluzyi do nich. Są mimo to domyślni badacze, którzy w postaciach przez niego stworzonych upatrują współczesnych rysy. Gdy w Hamlecie jedni widzą Tassa, drudzy szukają nań prototypu w tragicznej pamięci ulubieńca Elżbiety, hrabiego Essex. W istocie historya Essexa, jego położenie na dworze Elżbiety, nieco przypominają Hamleta losy.
 Rok, w którym Szekspir opuścił Londyn na zawsze, tak jest niepewnym jak inne daty jego życia. Mogło to nastąpić w roku 1604 lub 1605, po usunięciu się od sceny.
 W pełni sił i życia, mógł w ciszy Stratfordskiej pisać jeszcze dla ulubionego teatru, w którym już jako wspólnik czynnego nie miał udziału. Zajmował się tu wszakże głównie gospodarstwem i sprawami domowemi, starając się powiększać zapracowane mienie zadzierżawieniem dziesięcin miejskich, co go w nieprzyjemny proces uwikłało. Z aktów tej sprawy (si fabula vera) wykazuje się, że ówczesne dochody Szekspira obrachowane na ich teraźniejszą wartość, wynosiły około sześciudziesięciu tysięcy dawnych polskich złotych. Czyniło go to jednym z najzamożniejszych pewnie mieszczan Stratfordu, a charakter i obejście się towarzyskie, dowcip i uprzejmość, jednały mu serca współziomków.
 W roku 1607 wydał za mąż córkę swoją Zuzannę za Johna Hall (Dżona Holl), lekarza w Stratfordzie. W grudniu tegoż roku utracił brata Edmunda, który także przez jakiś czas był aktorem.
 W następującym roku umarła matka poety, naostatek w roku 1616, na krótko przed śmiercią jego, druga córka Judyta wydana została za Tomasza Quiney (Kiny), winiarza w miasteczku.
 Już za życia Elżbiety purytanizm zaczynał się coraz dobitniej w Anglii objawiać. Był on jawnym przeciwnikiem teatru, a rozszerzenie się jego i w Stratfordzie uczuć się dało, gdzie, od roku 1602, mieszczanie aktorom wędrownym, dawniej dającym przedstawienia w Guildhall, pokazywać się za-