Pierwsza zwrotka pobożnej pieśni powie ci o tem więcej, bo patrz, to mnie do skrócenia przymusza. (Wchodzi kilku aktorów). Witajcie, panowie! witajcie wszyscy! — Rad widzę cię przy dobrem zdrowiu! — Witajcie, przyjaciele! — O, mój stary przyjacielu, twarz twoja porosła widzę w brodę od czasu, jak cię po raz ostatni widziałem. Czy przychodzisz do Danii za brodę mnie targać? — Jakto, moja młoda pani i kochanko? Na honor, od czasu, jak cię ostatni raz widziałem, panienko, zbliżyłaś się do nieba na wysokość korka. Daj Boże, aby głos twój, jak sztuka złota nie mająca już obiegu, nie prysł w obrączce[1]. — Panowie, witam was wszystkich! — Ale do rzeczy! Jak francuski sokół rzucam się na to, co się pierwsze nawinie. Czekam niecierpliwie na jaką perorę; więc dalej! Daj nam próbę twojego talentu; dalej! jaki patetyczny ustęp.
1 Aktor. Jaki, książę?
Hamlet. Słyszałem cię kiedyś deklamującego ustęp ze sztuki, której nie grano nigdy, lub, jeśli grano, to nie więcej, jak raz jeden; sztuka bowiem, o ile zapamiętam, nie podobała się tłumowi; dla massy był to kawiar. Mojem jednak zdaniem i ludzi, których sąd w takich przedmiotach większą od mojego miał wagę, była to wyborna sztuka; sceny dobrze pomyślane i przeprowadzone z równą prostotą jak sztuką. Pamiętam, jak jeden z nich mówił, że nie było w wierszach dość pieprzu, aby przedmiot zaprawić, ani wyrażeń zdolnych oskarżyć autora o afektacyę; ale była to uczciwa kompozycya, równie użyteczna jak przyjemna, posiadająca więcej piękności, niż strojów. Jeden ustęp podobał mi się nadewszystko; było to opowiadanie Eneasza Dydonie, zwłaszcza miejsce, gdzie mówi o zamordowaniu Priama. Jeśli ustęp jeszcze w two-
- ↑ Role kobiece były podówczas przedstawiane przez chłopców, których głos, grubiejąc z wiekiem, uniezdatniał ich do odgrywania ról kobiecych. Na monetach angielskich za czasów Elżbiety i poprzednio wizerunek królewski otoczony był pierścieniem, a jeśli pryśnięcie pierścień ten przechodziło, moneta nie miała prawnego obiegu.
