Strona:Dzieło wielkiego miłosierdzia.djvu/43

10) w prześladowaniach, 11) w cierpieniach. 12) Wyrzeczenie się owoców swej pracy. 13) Wyrzeczenie się godziwych przyjemności. 14) Wyrzeczenie się wszelkiego działania. 15) Wyrzeczenie się wszelkich pragnień. —
 Dnia 30 Grudnia (w roku Jubileuszowym) w czasie Mszy Świętej, o godzinie 12-tej w nocy, miałam zrozumienie, że największem szczęściem dla duszy na ziemi jest wypełnienie Woli Bożej i że wszyscy ludzie byliby spokojni i szczęśliwi, gdyby tylko wypełniali Wolę Bożą. W tej chwili ogarnęło moją duszę wielkie pragnienie, żeby się wypełniła Wola Boża nade mną i we mnie; potem uczułam zupełną pustkę w duszy i usłyszałam te słowa: „Wola twoja związana.“ Narazie nie zrozumiałam co to znaczy, ale później odczułam, że wola moja w stosunku do Boga jest niczem i odtąd nic uczynić nie mogę w porządku nadnaturalnym. — Z tego miałam umartwienie i ból w sercu; nadto dokuczała mi ciekawość i ustawiczne pytanie rozumu: co to znaczy, dlaczego, jak długo trwać będzie taki stan duszy? Ale za całą odpowiedź miałam jedno słowo w pamięci: „nic“. Przez tydzień męczyłam się prawie bez odpoczynku, dopiero 8-go Stycznia po Mszy Świętej nagle uczułam w głowie pomieszanie zmysłów, ale to trwało jedną chwilę, poczem zupełna próżnia i słowa: „rozum związany“. Odtąd ustała wszelka ciekawość, a nastąpił pokój; ale z rzeczy odnoszących się do Boga i mojej duszy już nic nie rozumiałam. Taki stan trwał około roku i bynajmniej nie przeszkadzał mi w wykonywaniu moich zwykłych obowiązków. — Z wewnętrznych rzeczy czyniłam tylko to, czego wyraźnie żądał ode mnie Pan Jezus i na co pozwalał mi Spowiednik; a rozumiałam tylko to, czego mnie nauczał, w tym czasie, Sam Pan Jezus. — Nie opuszczałam medytacyi, choć nic nie rozumiałam; na