Strona:Dziennik Praw Księstwa Warszawskiego 1-12 (1810).pdf/100

Ta strona została przepisana.
51
Numer Trzeci

przedstawić; gdyby którego z nich utaiło, zapłaci za każdego utaionego do kassy Podprefektury złotych Polskich tysiąc.

§. 11.

Wszyscy, którzy metryk mieć nie mogą, choćby lat więcéy iak popisowe mieć się oświadczali, ieżeli młodszemi się okazuią, a udowodnić wieku swego nie mogą, maią bydź w tabellę popisu wciągnieni, i za dwudziestu ośmioletnich uważani; w czém zwierzchności miast i wsiów zachowaią się wiernie, pod odpowiedzią osób.

§. 12.

gdyby wiek popisowy maiący, sam się utaił, winę złotych polskich tysiąc zapłacić powinien z swego maiątku; a gdyby nie był w stanie, gmin obowiązany znać osoby które go składaią i dochodzić wieku każdéy, wyręczyć go i summę tę zapłacić przymuszony będzie.

§. 13.

Gdyby Podprefekt, którego z przedstawionych sobie popisowych, wciągnąć w Tabellę popisu zaniedbał, ma podpaść téy saméy winie, do kassy Prefektury zapłacić się mianéy, i jako niedokładny, albo podeyrzany urzędnik bydź przez prefekta Ministrowi Spraw Wewnetrznych doniesiony.