Strona:Dziwne przygody księcia.djvu/23

—   21   —

 Na trybunie zasiedli najbliżsi króla królowej i królewna cud — dziewica, z poblizkiej krainy, która miała ofiarować swą rękę wybranemu następcy.
 Zatrąbiono doniośle na znak rozpoczęcia wyborów.
 Z pośród pretendentów do tronu wystąpił synowiec panującego władcy i oznajmił, że ów domniemany syn króla, książe Jan, nie jest królewiczem, lecz podrzuconem dzieckiem, że prawy następca niewiadomo czy żyje, a więc jemu, nie komu innemu, tron się słusznie należy.
 Ledwie skończył, zjawił się przed trybuną sędziowską książe Jan w chłopskiem ubraniu, otoczony świtą ludzi, którzy wołali, że ich od uroku wybawił i na tronie siedzieć powinien.
 Szala zwycięstwa przechylała się na stronę fałszywego księcia, który patrzył z tryumfem na wszystkich, nie domyślając się zupełnie, że znajdzie się ktoś inny,