Strona:E. Korotyńska - Karusia.djvu/5

Ta strona została uwierzytelniona.
KARUSIA

Było dwoje sierotek: Michaś i Karusia. Umarli rodzice i pozostawili ich w zawalonej chatce i zachwaszczonym ogródku, małych i bezradnych.
Michaś miał lat siedem, Karusia dziewięć.
Kochali się bardzo, jedno bez drugiego żyć nie mogło i jedno drugiemu umilało życie.
Rano Karusia szła do obórki i wydoiwszy kózkę, niosła kubek mleka Michasiowi, aby wypiwszy je z kawałkiem chleba poszedł z kózką na pole.
Była to ich karmicielka jedyna, umarliby z głodu, jeśliby nie ona. Z niej czerpali pożywienie i siłę do pracy,