Strona:E. T. A. Hoffmann - Powieści fantastyczne 01.djvu/145

go wydania sobie majoratu, jako prawnie nań przypadającego. Rozumie się samo przez się, pisał adwokat, że ani przez testament, ani żadnym innym sposobem, zmarły baron Hubert von K. nie miał prawa rozporządzać majoratem. Ów testament niczem innem nie jest, jak spisanem w formie prawnej zeznaniem, według którego baron Wolfgang powinien był przekazać majorat żyjącemu swemu synowi, co wszakże za żaden dowód nie służy, tak samo jak zeznanie innego jakiegobądź świadka, a tem samem czyni niemożliwem wylegitymowanie się mniemanego barona K. Należy raczej całą sprawę pretendenta i jego mniemane prawo do dziedzictwa, któremu się niniejszem stanowczo zaprzecza, wyprowadzić na drogę procesu, a majorat wydać baronowi Hubertowi, jako nań przypadający według sukcesyi familijnej. Po śmierci ojca posiadanie przechodzi bezpośrednio na syna i do objęcia dziedzictwa nie potrzeba żadnych wyjaśnień, ponieważ następstwo w majoracie nie może być zaprzeczonem, a zatem nie należy obecnego właściciela majoratu niepokoić w posiadaniu jakiemiś nieuzasadnionemi pretensyami. Jakie