Strona:E. T. A. Hoffmann - Powieści fantastyczne 02.djvu/80

 — Niechaj Bóg czuwa nad nami! Jakto? i ty także, drogi Edmundzie Lehsen.
 — Jakto, pan zna moje nazwisko?
 — Czemuż bym nie miał go znać? Widziałem cię w chwili, której zapewne sobie nie przypominasz, w chwili twoich narodzin. Przy bardzo małem doświadczeniu, jakie było wówczas twym udziałem, prowadziłeś się zgoła przyzwoicie; gdyż matce swojej ból sprawiłeś niewielki i wydałeś okrzyk radości na widok światła, którego ci za moją sprawą nie odmówiono. Przekonany jestem, zgodnie z opinią nowych lekarzy, że to światło nie tylko nowonarodzonym nie szkodzi, ale owszem dopomaga ich rozwojowi fizycznemu i moralnemu. Pan ojciec był też bardzo zadowolony; skakał na jednej nodze i śpiewał arye z Fleta zaczarowanego. Potem złożył twoją malutką osobę w moje ręce i prosił mię, bym ci postawił horoskop, co też z miejsca uczyniłem. Bywałem częstym gościem u twego ojca i pochopnie przyjmowałeś z moich rąk rodzynki i migdały, które ci przynosiłem. Potem udałem się w podróż; miałeś wtedy sześć lub siedm lat. Po powrocie do Berlina, dowiedziałem się z przyjemno-