Strona:E. W. Hornung - Tragiczny koniec.pdf/19

Nie było już śladu z policjantów i z łatwością, nie będąc przez nikogo widzianym, wsunąłem się przez okna do środka. Naprzeciw mnie stanął Deedes z rewolwerem w ręku.
 Przez chwilę miałem pewne wątpliwości co do jego zamiarów, ale zgadując moje myśli uśmiechnął się tylko i włożył broń do kieszeni.
 — Nie bój się Skarabeuszu, to nie dla ciebie, ale pamiętasz, że mi obiecałeś pomóc?
 — Nie, tego sobie nie przypominam, powiedziałem tylko, że wrócę tu jeszcze. Dopomogę ci, ale pod pewnemi warunkami.
 — Chcesz się ze mną podzielić, co? Niech i tak będzie.
 — Gdzie są pieniądze, nie chcę działu, chcę całej sumy.
 — Zanadto jesteś chciwy mój drogi — odpowiedział.
 — Cóż ty sobie myślisz — zawołałem oburzony — czy przyuszczasz, że dam się tu przyłapać razem z tobą? Nie wyprowadzaj mnie z równowagi, bo zostawię cię tu samego i radź sobie potem jak sam chcesz. Żądam całej sumy, by ją zwrócić bankowi, a wtedy zrobię dla ciebie co mogę, by cię uratować; prędzej nie.
 Czarne oczy Deedes‘a błysnęły złym ogniem.