niej. W chwilę później, rzuciwszy kilka niezrozumiałych słów, których prawie nie dosłyszała, odwrócił się i wybiegł.
| — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — |
Opuściwszy dworek Harringtonów, Jimmy poszedł prosto do domu, postanawiając pomówić z Jonem Pendletonem. Zastał opiekuna w obszernej bibliotece, tej samej, gdzie przed laty najchętniej lubiła przebywać Pollyanna.
— Wuju Johnie, czy pamiętasz tę kopertę, którą mi zostawił ojciec? — zapytał młodzieniec.
— Naturalnie. A co się stało, synu? — Na twarzy Johna Pendletona odmalowało się zdziwienie, gdy spojrzał na swego wychowanka.
— Tę kopertę trzeba otworzyć, sir.
— Więc nie dotrzymasz warunków?
— Nie mam na to żadnej rady. Muszę ją otworzyć, i to wszystko. Czy zechcesz to uczynić dla mnie?
— Tak, naturalnie, mój chłopcze, jeżeli się upierasz, ale... — umilkł bezradnie.
— Wuju Johnie, domyślasz się chyba, że kocham Pollyannę. Powiedziałem jej o tym, prosząc, żeby została moją żoną i oczywiście zgodziła się. — Opiekun wydał okrzyk zdziwienia, słuchając wyjaśnień młodzieńca. — Dzisiaj powiedziała mi, że nie może wyjść za mnie za mąż, bo pani Chilton się na to nie zgadza. Po prostu nie chce mieć takiego siostrzeńca.
— Ma coś przeciwko tobie? — oczy Johna Pendletona zapałały gniewem.
