Strona:Edgar Allan Poe - Morderstwo na rue Morgue.djvu/117

świeżo ruszana, fakt byłby nie mógł absolutnie ujść naszej uwadze. Pięć czy sześć tomów świeżo od introligatora badaliśmy wzdłuż przy pomocy igieł.
 — Zbadaliście też podłogi pod dywanami.
 — Niewątpliwie. Odsunęliśmy każdy dywan, badając podłogę mikroskopem.
 — I obicie pokojowe?
 — Tak.
 — Zaglądaliście do piwnic?
 — Oczywiście.
 — Zatem — powiedziałem — przeliczyliście się panowie, i listu nie ma w pałacu, jak pan to przypuszcza.
 — Obawiam się, że pan masz racyę — rzekł Prefekt. — No a teraz, cóżbyś mi pan radził czynić, panie Dupin.
 — Zbadać wszystko dokładnie na nowo.
 — To jest całkiem zbyteczne, — odparł G.
 — Jestem tak pewny tego, że listu nie ma w pałacu, jak śmierci.
 — Nie mogę dać panu lepszej rady — rzekł Dupin. — Masz pan oczywiście dokładny opis listu.
 — Oh tak! — Mówiąc to Prefekt wyciągnął notatnik i odczytał drobiazgowy opis wewnętrznego a zwłaszcza zewnętrznego wejrzenia listu. Wkrótce po skończeniu czytania tego opisu, wyszedł bardziej przygnębiony, niż był kiedykolwiek przedtem.
 W miesiąc potem odwiedził nas znowu znajdując nas przy tem samem, co poprzednio zajęciu.