Strona:Edgar Wallace - Pod biczem zgrozy.djvu/147

 — Cóż w tem dziwnego? — spytała.
 — Jakto, co dziwnego? — rzekł wymijająco.
 — Pocóż spytałeś w sposób tak niezwykły?
 — Uczyniłem to całkiem bezwiednie! — rzekł niedbale. — Coprawda, trudno sobie wyobrazić matkę twoją w związku z maklerem giełdowym Ale w tych czasach trzeba jej prawdopodobnie jakiegoś agenta. Wiedz, że jest on także moim maklerem.
 — Kogóżby jeszcze? — podjęła.
 — O ile o mnie idzie, — odparł z drwiącą powagą, nie przychodzi mi nikt na myśl. A możeby zaprosić matkę twoją?
 — Mogłabym zaprosić dwie miłe osoby! — powiedziała, nie zwracając uwagi na propozycję męża.
 — Możeby matkę twoją? — powtórzył znowu.
 Podniosła nań załzawione oczy.
 — Proszę cię nie bądź tak przykry! — rzekła. — Wiesz dobrze, iż jest to niemożliwe.
 — Dlaczegóźby nie! — oświadczył wesoło. — Uczyniłem propozycję całkiem poważnie i uważam ją za zupełnie stosowną. Zresztą nie istnie-