Strona:Edgar Wallace - Pod biczem zgrozy.djvu/93

gdy drzwi zapadły, spytała, zwracając się do córki, głosem zduszonym.
 — Gdzie jest twój, czcigodny małżonek?
 — Jest w pracowni swojej — odparła Edyta spokojnie. — Czy masz do niego jakiś interes mamo?
 — Czy mam do niego interes? — powtórzyła bez tchu.
 Edyta zauważyła błyski w jej oczach, oraz zapadłe, chude policzki. Na chwilę uczuła litość dla tej kobiety, której wszystkie marzenia przyszłości runęły właśnie w czasie, kiedy roiła, że się spełnią.
 — Czy wie, że przybędę?
 — Zdaje mi się nawet, że cię oczekuje, mamo! — powiedziała Edyta oschle.
 — Chcę z nim pomówić sama! — oświadczyła pani Cathcart, obracając się w połowie schodów.
 — Pomówisz z nim, mamo w mojej obecności, albo nie pomówisz wcale! — odrzekła Edyta.
 — Uczynisz to, co ci mówię, Edyto! — wybuchnęła matka.