ły ciąg życia swego pracowali bez przerwy i nie byli karani za przestępstwa natury kryminalnej, po dojściu do 60 roku życia otrzymywać będą z kasy państwowej zaopatrzenie, wystarczające na dostatnie utrzymanie. Po śmierci takiego emeryta, wdowa po nim, o ile nie jest zdolną do pracy i przekroczyła 50 rok życia, otrzymywać będzie podobne zaopatrzenie w odpowiedniej wysokości.
¾ procent przeznaczone zostaje na popieranie nauki i kultury w Polsce, to jest: na subsydja dla uczonych polskich, na badania naukowe, na stypendja, na nagrody za najlepsze prace naukowe, literackie i artystyczne.
¼ procent przeznaczony zostaje na utrzymanie domów sierocych, na kształcenie i wychowanie sierot na pożytecznych obywateli państwa polskiego.
3 procent przeznaczone zostaje na budowę domów mieszkalnych dla pracowników umysłowych i fizycznych, ażeby dać im mieszkania obszerne, słoneczne, suche, zaopatrzone we wszystkie nowoczesne wygody; domów ludowych, szkół, szpitali, schronisk i innych gmachów użyteczności publicznej.
1 procent wypłacany będzie pożyczkodawcy.
Pożyczka, uzyskana w ten sposób, użytą zostanie na cele inwestycyjne, w pierwszym rzędzie, celem podniesienia przemysłu i rolnictwa, budowę linji kolejowych i szos, osuszanie terenów bagnistych na Polesiu, regulację rzek.
Krótki, suchy, urzędowy komunikat ten przyjęty został z entuzjazmem przez całą prasę, bez różnicy przekonań politycznych. Nawet wroga państwu polskiemu prasa komunistyczna, wyrażała się o nowej pożyczce oględnie, zaznaczając tylko, że to nowa pułapka burżuazyjna, celem utrudnienia masom pracującym osiągnięcia ich dążeń — rządu robotniczo-chłopskiego i dyktatury proletarjatu.
Strona:Edmund Jezierski - Andrzej Żarycz Cz.1.djvu/35
Ta strona została przepisana.
