Strona:Edmund Jezierski - Andrzej Żarycz Cz.2.djvu/9

 — Poproszę pana o gabinet, gdzieby można było przeprowadzić dochodzenie…
 — Służę panu naczelnikowi, — z ukłonem rzekł zarządzający: tylko goście… czyby nie można zwolnić gości…
 — Niedługo wszyscy będą wolni, — odrzekł naczelnik.
 W tym czasie nadjechali zawezwani telefonicznie sędzia śledczy i prokurator, i poinformowani wkrótce przez naczelnika o przebiegu zajścia, udali się do gabinetu, wskazanego przez zarządzającego, gdzie mieli być kolejno wprowadzani celem przesłuchania, goście i służba…
 Gdy znaleźli się sami w gabinecie, naczelnik zamknął szczelnie drzwi, i szeptem poinformował:
 — Gordin Jerzy, rzekomo inżynier, według naszych informacji, stał na czele wywiadu sowieckiego w Polsce… Człowiek sprytny i nieuchwytny… Musiało zajść coś bardzo ważnego, że pewne czynniki zdecydowały się zgładzić go… Kazałem dokonać rewizji w jego mieszkaniu… Może to rzuci jakie światło na sprawę…
 — Bardzo dobrze, — przytwierdził prokurator:a teraz przystąpmy do badania… Myślę zacząć od żony…
 — Nie sprzeciwił się naczelnik: Ją pozostawimy na ostatek… Teraz najpierw musimy pozbyć się gromady, zapełniającej salę, a przeszkadzającej nam w czynnościach…
 Zgodzono się na to, i na polecenie, wydane przez naczelnika wywiadowcom, przez gabinet przesuwać się zaczął cały korowód postaci wystraszonych, niespokojnych, to znów buńczucznych i pewnych siebie, obrażonych tem, że je ośmielono się zatrzymywać, grożących nawet wtrąceniem się osób wysoko postawionych…
 Naczelnik uspakajał wszystkich, i po zanotowaniu imion, nazwisk i adresów, po krótkiem zeznaniu, przy-