czas w Petersburgu, nie poskąpiła mu gorących dowodów miłości.
Gdy książę zmarł przed ślubem, pocieszała się następnie z kim się dało, po śmierci zaś Katarzyny wprowadziła na drogę rozpusty młodocianego, gdyż zaledwie dwunastoletniego cara Piotra II, oszukując go jednocześnie z pięknym Buturlinym.
Za panowania carycy Anny (odsunięta od dworu, poszła w ślady swej matki, i była kochanką nieomal wszystkich żołnierzy gwardji w Petersburgu...
Niezliczone jednak zastępy adoratorów nie zdołały ugasić ognia namiętności, płonącego we krwi tej nieodrodnej córki Piotra i Katarzyny.
∗
∗ ∗ |
Za czasów panowania Katarzyny I faworytyzm przybrał dwojakie formy. Przedstawicielami pierwszej, nader niezaszczytnej, gdyż tylko na zadawalnianiu namiętności zmysłowych carycy dla zysków materialnych opartej, byli Loewenwold i Sapieha; przedstawicielem drugiej, wyobrażającej już potężną siłę i stanowiącej jedno z niezbędnych kół machiny państwowej — był Mienszykow.
Już za czasów Piotra I faworyt ten z woli carskiej dźwigał na barkach swoich część ciężaru władcy, zastępując go w wielu wypadkach.
Nie posiadając instytucji państwowej, zdol-
