Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/29

 Marta Skawroszenko przy tej nowej zmianie przybrała imię Katarzyny Aleksiejewny, pod którem wkrótce wystąpić miała na widownię dziejową.
 Ze związku jej z carem przybywały coraz nowe dzieci, tak w r. 1708 urodziła się córka Anna, a w rok potem, w r. 1709, córka Elżbieta, co jeszcze bardziej umacniało jej sytuację i zacieśniało węzeł, łączący ją z carem...
 Katarzyna już tak głęboko tkwiła w sercu cara, który zdołał się do niej przyzwyczaić i głęboko przywiązać, stała mu się tak wprost niezbędną, że mimo licznych chwilowych, przelotnych zdrad i miłostek, powracał zawsze do niej, myślał wciąż o niej i pisywał czułe bardzo listy.
 Dowodem tych uczuć jego jest pismo, które pozostawił w r. 1708, udając się na wyprawę wojenną przeciwko Karolowi XII, królowi szwedzkiemu, zakończoną świetnem zwycięstwem pod Połtawą. Pismo, będące jakby kodycylem do testamentu jego, brzmiało jak następuje:
 „Jeżeli coś zdarzy się wolą Bożą, wtedy trzy tysiące rubli, które są teraz w pałacu kniazia Mienszykowa, oddać Katarzynie Wasiljewnie z dziewczynką — Piter“.
 A gdy po zwycięstwie pod Połtawą powrócił do Petersburga, Katarzyna przywitała go z radością i od tej chwili, zamieszkawszy na stałe w domu jego, nie opuszczała go zupełnie...