Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/43

wierzchowności mato pociągającej, co do siły i wytrzymałości swego temperamentu nic a nic nie ustępowała samemu Piotrowi, a pod względem moralnym była znacznie więcej zrównoważoną od niego.
 W okresie czasu od 1704 r. do 1723, urodziła swemu kochankowi jedenaścioro dzieci, większość których umarła w niemowlęctwie, i często stan przyszłego macierzyństwa przebywała prawie niedostrzegalnie, co nie przeszkadzało jej towarzyszyć carowi we wszystkich jego podróżach.
 Była prawdziwą żoną oficera, „pochodową żoną oficera* według ówczesnego określenia, zdolną do odbywania przemarszów, spania na twardem łożu połowem, przemieszkiwania w namiocie i odbywania konno długich parodniowych przemarszów.
 Podczas wyprawy do Persji ogoliła sobie głowę i nosiła czapkę grenadjera. Dokonywała przeglądów wojsk, jeżdżąc przed ich szeregami przed bitwą, zachęcając żołnierzy słowami i rozdając im szklanki wódki. Kula, która powaliła jednego z członków jej świty nie przeraziła jej.
 Katarzyna nie była pozbawioną pewnej kokieterji: farbowała na kolor czarny swe jasne włosy, ażeby w ten sposób podkreślić świeżość swej cery, zabraniała damom dworu naśladować swe toalety, tańczyła cudownie i wykonywała najbardziej skomplikowane piruety, szczególnie,