Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/70

manie pieniądze, aż w końcu, nie mogąc znieść tego dłużej, powróciła do rodziców.
 Aleksy wrócił do żony, gdy ta urodziła mu córkę, lecz wrócił w towarzystwie kochanki swej, prostej chłopki, Eufrosinji, której dawał pierwszeństwo przed żoną.
 Cierpiała w milczeniu biedna Charlotta, znosząc różne poniżenia i obelgi, aż wreszcie w roku 1715 zmarła przy porodzie syna.
 Aleksy podobno rozpaczał przy jej zwłokach, przejęty spóźnionym żalem, lecz, zdaje się, najważniejszym powodem tego była nie śmierć żony, lecz to, że w osobie syna jego zjawiał się nowy następca, groźny rywal do tronu.
 Dał mu to do zrozumienia zupełnie wyraźnie car Piotr w liście pisanym zaraz po śmierci Charlotty.
 Aleksy, mimo wezwań wielokrotnych ojca, wiedząc dobrze, że czeka go zamknięcie w klasztorze nazawsze, nie chciał za żadną cenę wracać do Rosji, ażeby zaś zabezpieczyć się przed ewentualnym gwałtem, postanowił uciec się pod opiekę cesarza Niemiec, i w tajemnicy wielkiej, pod ścisłą strażą, umieszczony został w małym zameczku włoskim, wraz z nieodstępną Eufrosinją, przebraną za pazia...
 Jednak szpiedzy Piotra w niedługim czasie wykryli miejsce jego pobytu, i na rozkaz cara,