Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/71

nie przebierając w środkach, postanowili sprowadzić go do Rosji.
 Cesarz Karol VI, wierny danej obietnicy, stanowczo odmówił wydania carewicza bez jego dobrowolnej zgody. Obawiając się zatargu z możnym i potężnym monarchą zachodu, postanowiono uciec się do podstępu. Wysłani w tym celu Tołstoj i Rumiancew dotarli do miejsca pobytu carewicza i po zbadaniu sytuacji, w pierwszym rzędzie przekupili tak gorąco umiłowaną przez niego dziewkę Eufrosinję i przy jej pomocy, jak również groźbami i obietnicami, skłonili bezwolnego carewicza Aleksieja do powrotu do Rosji, zapewniając go, że ojciec przebaczy mu wszystko, że pozwoli na ożenienie się z Eufrosinją a nawet, po zrzeczeniu się tronu, pozwoli na zamieszkiwanie w jednem z miast zagranicznych, ażeby mógł tam prowadzić spokojny i dostatni żywot.
 W styczniu 1718 r. carewicz Aleksy, pod silną strażą przywieziony został do Moskwy. W parę dni potem, w dniu 3 lutego odbył się w Kremlu sąd dygnitarzy duchownych i świeckich, który, wysłuchawszy oskarżenia syna przez samego Piotra o udział w spisku przeciwko niemu i inne zbrodnie stanu, orzekł pozbawienie go następstwa tronu i zamknięcie w klasztorze.
 Badany przez ojca sam na sam, przyczem trzcina często była w użyciu, wymienił wszystkich rzekomych uczestników spisku, których wnet uwięziono i poddano srogim torturom.