Strona:Edmund Jezierski - Prawda o Sowietach.djvu/54

Tam głównym kierownikiem wszelkich wichrzeń i zaburzeń był poseł sowiecki, Karachan, któremu w keńcu władze narodowe chińskie zagrozić musiały wysłaniem z granic Chin. Podobnie dzieje się i gdzieindziej.
 Lecz że i na słońcu bywają plamy, więc i armja czerwona ma swoje ale. Jest nim rozpolitykowanie tejże, którego wyrazem były bunty w armji po głośnem wystąpieniu opozycyjnem Zinowjewa. Z opozycjonistami w armji rozprawiono się krótko — część z nich rozstrzelano, część zaś przeniesiono i wcielono do pułków pewnych na Syberji.
 Polityka narodowościowa Sowietów znajduje swój wyraz w tworzeniu licznych republik narodowościowych na terytorjum Rosji. Istnieje już tych republik bez liku, a jest wśród nich i republika polska, mołdawska, żydowska i inne. Republiki te pozornie mają wolności narodowościowe, podlane sosem komunistycznym, i mają służyć jako jaczejki agitacyjne w dążeniach imperjalistycznych Sowietów.
 Z prawdziwemi jednak dążeniami narodowościowemi podległych im ludów radzą sobie Sowiety inaczej. Pod pozorem kolonizacji niezaludnionych terenów Syberji, wykorzystywując gnębiącą je nędzę, niezadowolone elementy białoruskie i ukraińskie przesiedlają na Syberję, na opróżnionych przez nie terenach osiedlając wiernie oddanych sprawie komunistycznej Żydów. W ten sposób na Białorusi, w zagłębiu Donieckiem, na ziemiach kozackich, na Ukrainie i na Krymie stworzone zostały liczne kolonje rolnicze żydowskie.
 Ludność miejscowa jednak wrogo przyjęła te pomysły kolonizacyjne swych władców, i w wielu miej-