Strona:Edmund Jezierski - Prawda o Sowietach.djvu/56

dziwy talent pisać może tylko w atmosferze wolności, że pisanie „po prikazu“, pod surowem okiem cenzury i na tematy tylko dozwolone, talent ten zabija i sprowadza do poziomu umysłowego referentów urzędowych.
 Próby stworzenia literatów i poetów komunistycznych z pośród robotników i włościan jak dotychczas zawiodły i mimo wielu powołanych, wybranych znalazła się liczba nader znikoma, a i tych utwory przypominają raczej usiłowania dziecinne.
 Toż samo należy powiedzieć o sztuce dramatycznej. Utwory pisarzy dramatycznych komunistycznych, oparte przeważnie na tematach rewolucyjnych, są tak nieudolne, że po kilku przedstawieniach zostają zdejmowane z afisza, gdyż nawet i robotnicy słuchać ich nie chcą.
 Do tego upadku twórczości literackiej Sowietów przyczynił się w znacznym stopniu i futuryzm, który Sowiety, jako czynnik rewolucyjny w sztuce, gwałtownie na grunt rosyjski przeszczepić chciały, a który okazał się dla ludności zupełnie niezrozumiałym.
 Przeprowadzona w teatrach moskiewskich ankieta wykazała, że wśród publiczności największem powodzeniem cieszą się sztuki z repertuaru starego, przedwojennego jeszcze.
 Teatry rosyjskie, posiadające za sobą sławne tradycję Stanisławskiego i Meyerholda, zmuszone do schlebiania pierwotnym instynktom nowych władzców Rosji, stopniowo chylą się do upadku, żyjąc tradycją dawnych dobrych czasów. Nowe prądy nie przyniosły