Strona:Edmund Jezierski - Ze świata czarów.pdf/74

 — Jeżeli sami nie chcecie się odsunąć od ognia, aby was nie palił, to ja was strzedz nie będę; sam zaś nie chcę spalić się z wami.
 I powiesił ich znów. Potem położył się przy ogniu i zasnął.
 Na drugi dzień przechodzień, chcąc otrzymać 50 talarów, przyszedł do niego i pyta:
 — Teraz pewnie już wiesz, co to znaczy trząść się ze strachu?
 — Nie — odpowiedział junak. — Skąd mogłem strach poznać? Ci, co tam wiszą na górze, nie otworzyli nawet ust i są tak głupi, że pozwolili palić się swoim marnym łachmanom.
 Przechodzień, przekonawszy się, że nie uda mu się zarobić 50 talarów, poszedł dalej, mówiąc:
 — Nigdym jeszcze nie spotkał takiego cudaka.
 Junak zaś puścił się w dalszą drogę, mrucząc:
 — Ach, żebym mógł choć raz zatrząść się ze strachu, choć jeden raz.
 Usłyszał to jadący za nim woźnica i spytał:
 — Ktoś ty?
 — Nie wiem — odpowiedział chłopiec.
 — Skąd jesteś? — pyta woźnica.
 — Nie wiem.
 — Kto jest twoim ojcem?