Strona:Edmund Jezierski - Ze świata czarów.pdf/80

 Hałas wszczął się znowu, dało się słyszeć tupanie i wycie, i druga połówka upadła mu pod nogi.
 — Poczekaj, — rzekł on — rozpalę dla ciebie większy ogień.
 Zrobił to i obejrzawszy się, zobaczył, że obie połowy się zrosły i straszny olbrzym usiadł na jego miejscu.
 — Tak to nie uchodzi, — rzekł chłopiec — przecież to moje miejsce.
 Potwór chciał go odepchnąć, lecz on na to nie pozwolił, silnie pchnął go i znów zasiadł na swojem miejscu. Wtedy jeden za drugim zaczęli wylatywać z komina różni ludzie. Potem wypadły dwie głowy i dziewięć nóg, ludzie rozstawili je i zaczęli grać w kręgle. Patrząc na nich, chciał chłopiec przyłączyć się do ich gry i spytał?
 — Czy nie mógłbym i ja z wami zagrać w kręgle?
 — Dobrze, jeżeli tylko masz pieniądze?
 — Pieniędzy to mi wystarczy, lecz kule wasze są nie dość okrągłe.
 I wziął głowy, położył je na warsztat i obtoczył tak, że stały się okrągłemi.
 — Teraz będą się lepiej toczyć, — rzekł.
 Pograł z nimi czas jakiś, przegrał trochę pieniędzy, lecz skoro tylko wybiła dwunasta, wszystko znikło. Położył się więc junak przy ogniu i zasnął.