Strona:Edward John Hardy - Świat kobiety.djvu/114

wspólna stanowi miły rys biograficzny. „Odtąd — pisze brat Daudet’a — żona jest światłem jego ogniska, regulatorem pracy i dyskretną doradczynią natchnienia. Niéma jednéj karty w jego dziełach, któréjby nie przejrzała, nie dotknęła piórem, nie ożywiła, a mąż złożył świadectwo jéj poświęcenia i niezmordowanej pomocy, dedykując jéj „Naboba.” Ona przecież nie pozwoliła, by ta dedykacya wydrukowaną została.”
 Zdarzyło się raz, iż zaszła pomiędzy małżonkami jakaś dramatyczna scena.
 — Zdaje się — rzekł mąż, — że to rozdział, wypadły z jakiéj powieści!
 — Albo raczéj — odparła żona — rozdział, który do niéj włożyć należy.
 Najważniejsze przykłady składanéj autorskiéj pracy dali małżonkowie Hall oraz Wilhelm i Marya Howitt. Państwo Hall pracowali razem przez lat pięćdziesiąt sześć i napisali w ten sposób 340 tomow. Pani Howitt zaś, pomimo talentu, doskonale spełniała domowe obowiązki. „Moja żona — twierdził Howitt — jest najlepszą poetką i najlepszą gospodynią w Anglii.”
 Żony podobne do pani Carlyle dopomagały pracy mężowskiéj, zajmując się domem; staranność ich nie dopuszczała niestrawności i gniewów, nadwerężających równowagę umysłu. Hawthorne przyznawał, iż żona, oraz miłe, spokojne życie domowe, jakie mu stworzyć umiała, były najważniejszemi czynnikami jego natchnienia.
 Robert J. Burdett, dobrze znany dziennikarz, opisuje w następujący sposób podnietę i pomoc, jaką była dla niego chora, niedawno zmarła żona, a kończąc, dodaje te tkliwe wyrazy: „Co tylko poważnego