Wszyscy znamy w kole naszych znajomych mnóstwo wypadków, w których „poświęcony jest mąż niewierny przez żonę wierną,” czyli: mąż niedbały we względzie religijnym jest przez żonę naprowadzony na dobrą drogę.
Nie przyganiała nigdy, nigdy nie mierzyła
Błędów twoich swą cnotą — przecież u jéj boku
Czystość dziewic i mężczyzn prawość w siłę rosły
I w mieście całém dzieci rade za nią biegły.
Jakkolwiek dobra żona nie znajduje wad w mężu, nie psuje go także. Trzyma się ona zasady:
Muszę mu nieposłuszną być dla dobra jego...
Śmiałażbym posłuszeństwem szkodę przynieść jemu?
A zatém mówić muszę, choćby zabił za to.
„Żona — mówi Henryk Taylor, — która chwali i namawia, ostrzega i naucza stosownie do okoliczności, która kocha dzielném sercem, a nie ślepą słabością, jest prawdziwą towarzyszką i pomocnicą.”
Kobiety ze swemi silnemi domowemi instynktami rozumieją i odczuwają lepiéj od mężczyzn potrzebę religii: prawa Boże jednak odnoszą się zarówno do mężów jak do żon. Kiedy Sydney Smith miał kazanie w Edynburgu, jakie czterdzieści lat temu, widząc, iż zgromadzenie składa się jedynie z kobiet, wziął sobie za tekst „Ten człowiek powinien chwalić Pana.” Im więcéj te słowa psalmisty są w czyn wprowadzone, tém więcéj będzie szczęścia w domowém pożyciu. Każda więc żona powinna być apostołem przy swojém ognisku.
