Strona:Edward Redliński - Konopielka.djvu/229

tych, gada że prawda, koso prędzej, ale trochu szkoda, że nie żniem w gromadzie.
 A to czemu, pytam.
 Pośpiewałoby sie z kobietami.
 A to ty niewyśpiewana? Jak tak bardzo chcesz, to śpiewaj, posłuchamy sobie z Ziutkiem.
 Aha, mądry? Weź śpiewaj za koso, jak ledwo uśpiejesz podbierać!
 Nima prędzej bez ciężej, mowie. Za to wcześniej żniwo skończym, bedziesz mogła sie naśpiewać.
 Co z tego, krzywi sie ona: żniwki śpiewa sie do żniwa, nie po żniwach. I przypomina sobie, że Domin nie chcieli czegoś przy niej gadać. Ja kręce głowo że nie wiem, ale ona podpytuje: Czemu niby ty bez wstydu? Czy ty Kaziuk co nabroił? Ty coś taisz!
 Co ja mam taić! łże śmiało: Ot, bresze coś stary plejta. A może, choroba, może noco kto pódgląda nasze grzechi?
Handzia zaraz czerwienieje, w bok sie patrzy: Co ty gadasz! Toż po ciemku nic nie widać.
 Może dzieci wygadali? A ty Ziutek czasem noco tata z mamo nie poglądasz?
 Nie! broni sie odrazu, głowo kręci: Ja noco śpie.
 Może udajesz?
 A dzie tam! Jak wy z mamo zaczynacie to ja zawsze dawno śpie!
 To pamiętaj, śpij bo jak przyłapie, to oberwiesz, mówie. Nu tak, to może tato co na-