Strona:Elżbieta Jaraczewska - Powieści narodowe 01.djvu/14

szczerze kochał i szacował. Z początku wahała się nieco, gdyż obawiała się wikłać w owe rozliczne związki ziemskie, wśród których tak rzadko umysły wyższe i serca zbyt draźliwie czułe znajdują szczęście. — Wahanie to przecież wkrótce ustało, gdyż się głęboko przywiązała do zacnego człowieka, rzeczywiście ją cenić umiejącego. Nie długo po ślubie, udała się z mężem na ciągły pobyt, do majętności w Lubelskiem położonej, gdzie przez kilkanaście lat przemieszkiwała.
 Przez ten tak długi przeciąg czasu, ani na chwilę Pani Jaraczewska nie pożałowała swego wyboru. Mąż jej był wzorem prawości, rzetelności, i wszelkich szlachetnych przymiotów, cechujących prawdziwie polską duszę. Kochając go też nad życie, nie zatęskniła nigdy w swem miłem zaciszu, do obfitszego w rozrywki świata. Prócz licznych umysłowych zatrudnień, które jej żywość wyobraźni koniecznemi czyniła, dogadzała tudzież wrodzonej tkliwości serca, zajmując się przedewszystkiem powodzeniem swoich włościan, i kształceniem