Strona:Eliksir prof. Bohusza.djvu/87

 — Gdyż jestem pewien skutków mego eliksiru i bawią mnie zastrzeżenia panów.
 — Tem lepiej, ale jest to interes miljonowy i traktujemy go poważnie.
 — Ja także! — odparł szybko wynalazca, podając gościom skrzynkę z cygarami i papierosami. — Oświadczam zatem, że zgadzam się na warunki panów. Próba odbyć się może, gdzie się panom podoba i pod kontrolą, jaką tylko uznacie za stosowną, a co się tyczy kosztów podróży i pobytu w obcem mieście, to pozwolicie, że nie będę korzystał z waszej uprzejmości. Pozostaje tylko do rozstrzygnięcia sprawa miejsca i czasu próby.
 — Paryż — zaproponował pan Legrand.
 — Zgadza się pan profesor na Paryż? — spytał James.
 — A kiedy — spytał Mitchell — mógłby pan profesor tam stanąć?
 — Choćby za tydzień mogę na panów czekać w Grand Hotelu.
 — Bardzo dobrze — zadecydował James spokojnie, puszczając z ust kłąb dymu cygarowego. — Dnia ósmego grudnia, o godzinie dziesiątej zrana, przybędziemy po pana profesora do Grand Hotelu w Paryżu. Sprawa załatwiona. Mój przyjaciel, pan Legrand, będzie zatem łaskaw uzupełnić umowę, którą ma spisaną w dwu egzemplarzach.
 Francuz otworzył teczkę, trzymaną w ręce i zasiadł przy biurku.
 Jeżeli podczas tej konferencji Bohusz roześmiał się dwukrotnie, to może nie tyle pod wpływem