Strona:Eliza Orzeszkowa - Kilka słów o kobietach.djvu/189

 Do tego chóru głosów męzkich dołączają się i głosy kobiece, a tak wymowne, że niedawno Aka­demia Lyońska uwieńczyła na jednym ze swych konkursów piękne dzieło o kobietach panny Daubié. Miss Bucharret napisała „Pomoc własną” dla młodych kobiet na wzór sławnego dzieła Smilesa, pod tym tytułem i lubo mniéj obszerna praca angielskiéj autorki nie ustępuje jednak w niczém pracy Smilesa, a może nawet przewyższa ją pod względem ożywienia i filozoficznych na sprawy ko­biece poglądów.
 Spółpracowniczka francuzkiego „Przeglądu dwóch światów”, Dora d’Istria, w książce swéj o kobietach, Des femmes par une femme, utworzyła wspaniałą i systematycznie a zajmująco przedstawioną galeryą portretów znakomitych kobiet wszystkich krajów i wszystkich czasów.
 Powszechnie znaną jest niedawna a głośna sprzeczka, która toczyła się we Francyi między mi­nistrem oświecenia, panem Duruy, a biskupem Orleańskim Dupanloup.
 Powodowany naciskiem opinii publicznéj i wyraźnie objawiającemi się potrzebami czasu i kraju, minister wydał rozporządzenie, dopuszczające kobiety do zdawania egzaminów na stopnie uniwersy­teckie. Biskup Dupanloup miał pewne powody sprzeciwienia się temu, a jakiemi były te powody, wié każdy, komu nieobcą jest walka tocząca się pomię-