Ta strona została uwierzytelniona.
— 207 —
dlisku światła, nadziei, pociechy i siły — to zadanie, które drogocennością przenosi płaszcz, utkany, z blasków sławy, świetny płaszcz, lecz pod którym może jednak istnieć wiele łez i serdecznych bólów.
Niechże ten płaszcz będzie dla twórczego ducha ozdobą i uciechą, lecz cel istnienia, jego największy trud i zaszczyt, niech mieści on w skierowanem ku innym i ku samemu sobie, coraz pełniejszem i doskonalszem haśle: Excelsior!
